Sende Gel Ailemiz Büyüsün...
Şanslıydım ... tam bir osmanlı babanneyle büyümüştüm .Aynı evde 4 kuşak vardı ve ben en küçük torundum... her kuşak kendi perspektifinden oyunlar öğretirken , hepsinin sevgiyi deneyimleyip aktarma şekli de bambaşkaydı . Bu sayede kelime hazinem inanılmaz gelişiyordu ,pratik zekam belki sosyal problem çözüş şekillerim ,hayata baktığım pencereler renkleniyordu. Bir yandan kuşak çatışmaları bir yandan çözümleyiş teknikleri... insan ilişkileri ... herbiri hayatın doğal akışıydı bizim evde ...
Sonra büyüdüm ve dış dünyaya açılan kapıdan adım attığımda ne ladar muhteşem bir hazineyle yola çıktığımı ,heybemin ne ladar da dolu olduğunu bana kattıklarını farketmek için 30 lu yaşlara kadar yol almam gerekti elbette ve çocuk eğitimi ve pedagoji sonraki yıllarda regresyon terapistliği eğitimlerimi alırken farkettim ki ne ladarda şanslıydım ... erikson ilk gençliğimde piagete mutfakta... montessori bizim bahçede varmış zaten :) 17 yıl engellilerle,12 yıl tramvatik çocuklarla,8 yıl yetişkinlerin tramvatik bilinçaltlarıyla çalıştım halen çalışmaktayım (elbette okulda da çok teknik öğrenmiştik ama ) en zor anlarda farkettim ki içimden tekrarladığım kadim cümleler babanneme aitti... ben yaşanmışlıkların damıtılmışlığıyşa büyümüştüm ... bizim kuşağın pekçokları gibi .. eski bir rum evinin çocuk gözüyle kocaman greyfurtağacının dibinde ...
İşte tamda bu yüzden bu projeye çok inanıyorum. .. hatta biliyorum ki yeni neslin ipadlerden çok yaşama dair yaşamın içimden öğretilere ihtiyacı var ... Ve büyükanne büyükbabalarında hayata borcu var :bu bilgileri aktarma zorunluluğu ;)
Birlikte büyütelim dayanışma için elelee...
E.Dereobalı
