Beyin deneyimleyerek öğrenir ,tekrarlarla kalıcı davranışa ulaşır .
peki buna nasıl model olacağız ,çocuklara alan yaratacağız ?
En önemli etkinlik bir deneyime yol açmaktır .
Kendi deneyimleri hakkında konuşan ebeveynler gün içinde bir deneyime daha istekli ve cesurdurlar .
Örneğin ; kendi duyguları hakkında konuşan ebeveynlerin çocuklarında duygusal zeka daha kolaylıkla gelişebilmekte
daha kolay empati kurabilmekte sosyal problem çözmede daha başarılı olmaktadırlar .
çevresel durumlarda daha cesur ve atak olan ebeveynlerin çocukları keşfetme , deneme ,
başarısız olsa bile yeniden deneyebilme konularında daha cesur olabilmektedir . Halbuki daha korunaklı ,
endişeli sürekli uyaran veren ebeveyn çocukları dışarıdan uslu çocuk maskesi altında onaylansada ,
hayat içinde öfkeli bastırılmış , çekingen , çok konuşsa bile kendini ifade edemeyen çocuklar olma eğilimindedirler .
O halde bu durumu dengelemek ,çocuklara alan açabilmek adına hayatımızın her alanında bir durum olduğunda karşılıklı
sohbet için zaman açalım .Her durumu. Bir deneyim alanı olarak fırsat bilelim
çocuklara karşı didaktik ve öğretici olmaktan çok onun deneyimini ,duygusunu dinleyen olmayı öğrenelim .
Bırakın çocuklar kendi beyinlerindeki gibi anlatsınlar tanımladığınız herşey onun gelişmekte olan beynine
bir kod bir duvar olarak kazınıcak , budamadan büyüsünler ... (İllisturation ; julia sardâ)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder